పాపం – పుణ్యం – జ్ఞానం
ధమ్మపదం లో
బుద్ధుడు చెప్పాడు
“ఇద సోచతి, పెచ్చ సోచతి, పాపకారీ ఉభయత్థ సోచతి . .
ఇథ మోదతి, పెచ్చ మోదతి, కతపుజ్ఞ ఉభయత్థ మోదతి” (పాళీ భాష)
“పాపకర్ముడు ఇహపరాలు రెండింటిలోనూ దుఃఖిస్తాడు ;
పుణ్యకర్ముడు ఇహపరాలు రెండింటిలోనూ సుఖిస్తాడు”
పాపం = అజ్ఞానం, అధర్మాచరణం వలన
పుణ్యం = ధర్మాచరణం వలన
దివ్యజ్ఞానం = ధ్యానం వలన
అధర్మాచరణ వలన ఈ లోకం లోనూ, పరలోకాల్లోనూ,
దుఃఖప్రాప్తి, మరి తిరిగి జననం కలుగుతాయి;
ధర్మాచరణం వలన ఈ లోకంలోనూ, పరలోకాల్లోనూ,
సుఖప్రాప్తి లభిస్తుంది;
అయితే, తిరిగి జననం ఖచ్చితంగా సంప్రాప్తిస్తుంది
“క్షీణే పుణ్యే మర్త్యలోకం విశంతి” అన్నారు కదా గీతాచార్యులు కానీ,
దివ్యజ్ఞానప్రకాశం వలన ఈ లోకంలోనూ, పరలోకాల్లోనూ
అఖండానంద ప్రాప్తితో పాటు జన్మరాహిత్యస్థితి కూడా లభిస్తుంది
- కనుక, మన దినచర్యలన్నింటిలోనూ ధర్మాచరణాన్ని అవలంబిస్తూ, మిగిలిన సమయాన్ని దివ్యజ్ఞానప్రకాశ సంప్రాప్తికి వెచ్చించాలి; అలా జీవితం మొత్తం గడపాలి; అదే సరియైన జీవితం