| భగవద్గీత 11-54
“ భక్త్యా త్వనన్యయా శక్య అహమేవంవిధోஉర్జున | జ్ఞాతుం ద్రష్టుం చ తత్త్వేన ప్రవేష్టుం చ పరంతప || ” |
పదచ్ఛేదం
భక్త్యా – తు – అనన్యయా – శక్యః – అహం – ఏవం విధః – అర్జున – జ్ఞాతుం – ద్రష్టుం – చ – తత్త్వేన – ప్రవేష్టుం – చ – పరంతప
ప్రతిపదార్థం
తు = అయితే ; పరంతప = శత్రువులను తపింప చేసేవాడా ; అర్జున = అర్జునా ; అనన్యయా, భక్త్యా = అనన్యభక్తి ద్వారా ; ఏవం విధః = ఇటువంటి ; అహం = నేను ; ద్రష్టుం = చూడడానికి ; తత్త్వేన, జ్ఞాతుం = తత్త్వజ్ఞానం ద్వారా తెలుసుకోవడానికి ; చ = అలాగే ; ప్రవేష్టుం, చ = ప్రవేశించడానికి ; శక్యః = సమర్ధుడవుతాడు
తాత్పర్యం
“ అర్జునా ! అనన్యమైన భక్తి ఒక్కటే నన్ను తెలుసుకొని, చూసి, నాలో ప్రవేశించడానికి సాధనం.”
వివరణ
“ భక్తి ” అంటే ఏమిటి?
“ స్వస్వరూపానుసంధానమే భక్తి అని చెప్పబడుతుంది ”…
అని ఆదిశంకరాచార్యులవారి నిర్వచనం.
ఏ మానవుడైనా గానీ తన యొక్క స్వ స్వరూపంతో
అనుసంధానింపబడి ఉండడమే “ భక్తి ” అని ఆయన ఉవాచ.
ఏమిటి మానవుడి “ స్వ స్వరూపం ”?
“ ఆత్మస్వరూపం ” అన్నదే మానవుడి “ స్వ స్వరూపం ”
తనను తాను ఆత్మస్వరూపంగా తెలుసుకోవడమే …
దర్శించుకోవడమే …
తన ఆత్మలో తాను ప్రవేశించడమే “ భక్తి ”.
వేరే ఇతర విషయాల పైకి పోనివ్వని “ అనన్య భక్తి ” కలిగి ఉండాలి.
అప్పుడే ఆత్మతత్త్వం అవగతం అవుతుంది.
దానికోసం ధ్యానసాధన చేసి తీరాలి …
ఆత్మజ్ఞాని కావాలి.