చేయవలసినవి చేస్తే .. పొందవలసినవి పొందుతాం
ఇతరులతో స్నేహం చేస్తే అది “సంసారం”! మరి మనతో మనం స్నేహం చేస్తే అది “నిర్వాణం”! మనకు సంసారం కావాలి; “నిర్వాణం” కూడా కావాలి! ఇవి రెండూ ఏకకాలంలో కావాలి!
మరొకరితో కలిసి చక్కగా జీవిస్తూ సుఖమయ సంసారాన్ని పొందుతూనే మనం మనతో కూడా కలిసి జీవిస్తూ ఆత్మానందమయ నిర్వాణాన్ని పొందాలి అంటే .. ధ్యానసాధన అన్నది ప్రతి ఒక్కరికీ చిన్నతనం నుంచే అలవడాలి. లేకపోతే “ఆదిలోనే హంసపాదు” అన్నట్లుగా జీవితం అపశృతులతోనే మొదలవుతుంది.
నా చిన్నతనంలో ధ్యానసాధన గురించి నాకు తెలియదు. మా అమ్మ పూజలు చేసుకుంటూ .. మా నాన్న ఉద్యోగం చేసుకుంటూ ఎవరి జీవితాలలో వారుండేవారు. అయితే, నేను అంతకు ముందు జన్మల్లో చేసిన ధ్యానసాధనా ఫలితం వల్లనేమో బహుశః నాకు అందరిలా వుండే మామూలు జీవితం నచ్చేది కాదు. కాలక్రమేణా ధ్యానం గురించి తెలుసుకుని .. ధ్యానం చేస్తూ మెల్లమెల్లగా నా స్వస్థితిలో స్థితమవుతూ నా పాత జన్మల్లో గుప్తంగా ఉండిపోయిన జ్ఞానాన్నంతా వెలికి తెచ్చుకున్నాను.
భార్యా పిల్లలను ప్రేమగా చూసుకుంటూనే .. ఉద్యోగ ధర్మాన్ని బాధ్యతగా నిర్వహిస్తూనే .. ఇతరులకు ధ్యానప్రచారం చేస్తూ సమయాన్ని సద్వినియోగం చేసుకునేవాడిని.
ఒక్కోసారి కేవలం ఒక్క వ్యక్తికి ధ్యానం నేర్పడానికి కూడా నేను ఎన్నెన్నో కిలోమీటర్ల దూరం వెళ్ళి మరీ .. వారికోసం గంటలు గంటలు వేచి చూసేవాడిని. వాళ్ళు తమ తమ స్వంత ప్రాపంచిక పనులను ముగించుకుని వచ్చాక .. వారికి ధ్యానం నేర్పి వచ్చేవాడిని. అప్పుడే నా మనస్సు శాంతించేది.
ఇదంతా ఎవరికోసం చేశాను?? నా కోసమే!! నన్ను నేను ఉద్ధరించుకోవడానికే చేశాను! నెమ్మది నెమ్మదిగా ధ్యానం విలువ తెలుసుకుని నా దగ్గరికి “పది మంది”రావడం మొదలయ్యింది. ఇప్పుడు వేలాదిమంది .. లక్షలాదిమంది!
వీరంతా నా దగ్గరికి ఎందుకు వచ్చారు?? తమల్ని తాము ఉద్ధరించుకోవడానికి వచ్చారు!!
ధ్యానసాధన ద్వారా మీ దగ్గర ఉన్న పరమాత్మ తత్త్వాన్ని గుర్తించుకోవడానికి మీరు వచ్చారు. మీలో ఉన్న సహనాన్నీ, శ్రద్ధనూ, సబూరీనీ, ఎరుకనూ పెంపొందించుకోవడానికి వచ్చారు. ఇవన్నీ దైవీలక్షణాలు!
ఈ దైవీలక్షణాలు లేనివాడు .. బాధకలిగితే .. ఆ బాధను తనకంటే బలహీనులయిన వాళ్ళమీద వెళ్ళగ్రక్కుతూ వాళ్ళను హింసిస్తూంటాడు. పై అధికారి ఆఫీసులో తనను ఏదో అన్నాడన్న ఉక్రోషాన్ని ఇంటికి వచ్చి భార్యమీద చూపిస్తాడు .. అది జీర్ణ్ంచుకోలేని ఆ దొడ్డఇల్లాలు కోపంతో తన చిన్న పిల్లల్ని చావబాదుతుంది. ఇదొక అసంకల్పిత చైన్ రియాక్షన్! ఇలాంటి ఎరుకలేని అసంకల్పిత గొలుసు – కట్టు చర్యల్లోంచి బయటపడాలి అంటే .. మనలో ధ్యాన చైతన్యాన్ని పెంచుకోవడం ఒక్కటే మార్గం!
ముప్ఫై సంవత్సరాల క్రితం నేను ఒక్కరికి ధ్యానం నేర్పుతూన్నప్పుడు కూడా “లక్షలాది మంది నా సమక్షంలో ధ్యానం చేయాలి” అని నేను సంకల్పించుకున్నాను. నా కలలు నా సంకల్పాలు అద్భుతంగా నెరవేరాయి. ఇదంతా కూడా మన సమిష్టి కృషికి నిదర్శనం!
మన స్వంత కల్యాణం కోసం చేసే ప్రాపంచిక కార్యాలు మనకు కర్మలుగా పరిణమించేందుకు అవకాశాలు కలిగి వుంటే .. సమిష్టి కృష్టితో ఇలా అందరికోసం చేసే “యజ్ఞాలు” లోకకల్యాణానికి కారణభూతం అవుతూ .. కొద్దో, గొప్పో మిగిలిన కర్మభారాలను కూడా పూర్తిగా దగ్ధం చేసేస్తాయి!!