నేను

నేను నఖశిఖపర్యంతాన్ని;

నేను అద్దంలో కనపడే వస్తువును –

– ఇదే మూలాధార నేను.

నేను నీ బాబును;

నేను నీ కూతుర్ని;

– ఇదంతా స్వాధిష్ఠాన నేను.

నేను కులపెద్దను;

నేను జమీందారును;

నేను అర్హుడిని; నువ్వు అనర్హుడవు

– ఇదంతా మణిపూరక నేను.

నేనంటే ఏమిటో నాకు తెలియదు;

ఏమిటి నేను?

– అనే నేనే అనాహత నేను.

అహం బ్రహ్మాస్మి అన్న సత్యాన్ని

ప్రప్రధమంగా వినిపించుకున్న నేను అనాహత నేను.

అహాం బ్రహ్మాస్మి అన్నదాన్ని

అనుభవ పూర్వకంగా తెలుసుకోవాలని

ప్రయత్నించే నేను విశుద్ధ నేను.

ధ్యానసాధన తో

దివ్యచక్షువును సంపాదించుకొని

దివ్యచక్షువే తానుగా, తానే దివ్యచక్షువుగా ఉన్న నేను అసలు

నేను, ఆజ్ఞా నేను.

అసలు నేను తో

అంతా నేనే, నేనే అంతా అని తెలుసుకున్న నేను

పూర్తి అసలు నేను. అదే

సహస్రార నేను.