| భగవద్గీత 4-13
“ చాతుర్వర్ణ్యం మయా సృష్టం గుణకర్మవిభాగశః | తస్య కర్తారమపి మాం విద్ధ్యకర్తారమవ్యయమ్ || ” |
పదచ్ఛేదం
చాతుర్వర్ణ్యం – మయా – సృష్టం – గుణకర్మవిభాగశః – తస్య – కర్తారం – అపి – మాం – విద్ధి – అకర్తారం – అవ్యయం
ప్రతిపదార్థం
చాతుర్వర్ణ్యం = ‘ బ్రాహ్మణ ’, ‘ క్షత్రియ ’, ‘ వైశ్య ’, ‘ శూద్ర ’ అనే నాలుగు వర్ణాల సమూహం ; గుణకర్మ విభాగశః = గుణాల చేత , మరి కర్మల యొక్క విభాగాలను అనుసరించి ; ‘మయా’ = ‘ నాచేత ’ ; సృష్టం = సృష్టించబడ్డవి ; తస్య, కర్తారం, అపి = దానికి కర్తను అయినప్పటికీ ; ‘ మాం ’ = ‘ నన్ను ’ ; అవ్యయం = అవినాశిగానే ; అకర్తారం = అకర్తగానే ; విద్ధి = తెలుసుకో
అర్జునుడు = నేను శరీరం అనుకునే తత్వం
శ్రీకృష్ణుడు = నేను ఆత్మ అనే తత్వం
నేను = ఆత్మ
భగవాన్ ఉవాచ – ఆత్మ ఉవాచ:-
“ ‘ బ్రాహ్మణ ’, ‘ క్షత్రియ ’, ‘ వైశ్య ’, ‘ శూద్రులు ’ … అనే నాలుగు వర్ణాల సముదాయం గుణకర్మల విభాగాన్ని అనుసరించి ‘ నా చేత ’ … సృష్టించబడింది; ఈ రకమైన సృష్టి రచనకు కర్తను ‘ నేనే ’ అయినప్పటికీ నాశరహితమైన ‘ నన్ను ’ … ‘ అకర్త ’ గానే నువ్వు తెలుసుకో ”.
వివరణ
ఎక్కడెక్కడ ‘ మాం ’, ‘ మయి ’ అని వచ్చినా కూడా అవి ధ్యానానికి/ ఆత్మకు
సూచికలు అన్నది మనం గుర్తుంచుకోవాలి.
అవి కృష్ణునికి సూచికలు ఎంత మాత్రం కావు !
‘ వర్ణం ’ అంటే రంగు … మనిషి యొక్క ‘ ఆరా ’ రంగు !
‘ ఆరా ’ అంటే ‘ ఆస్ట్రల్ బాడీ ’ అంటే … ‘మనోమయకోశం’.
ఆత్మ యొక్క ఉన్నతిని బట్టి ఆరా రంగులు మారుతూ వుంటాయి !
మనస్సు ‘ క్రోధం ’ గా వున్నప్పుడు ఆరా నల్లటి ఎర్ర రంగు భూయిష్టం అవుతుంది.
మనస్సు ‘ లేకి ’ గా వున్నప్పుడు నల్లటి ఆకుపచ్చ రంగు కలిగి వుంటుంది.
ఈ రంగులను ‘ శూద్రవర్ణం ’ గా, ‘ తమోగుణం ’ గా అభివర్ణించారు !
గ్రుడ్డిగా ‘ నేనే ’ సత్యంఅనివాదిస్తున్నప్పుడునల్లటిఆరంజిరంగుకలిగి
వుంటుంది. ఈ రంగును, నల్లటి ఆకుపచ్చ రంగును,
‘ వైశ్యవర్ణం ’ గా, ‘ రజోగుణం ’ గా అభివర్ణించారు !
మనస్సు ‘ నాకు తెలియదు ’ అని ఒప్పుకున్నప్పుడు నిర్మలమైన ఊదా నీలిరంగు కలిగి వుంటుంది.
‘ పునర్జన్మ’ మరి ‘ కర్మసిద్ధాంతం ’ల అవగాహన వచ్చినప్పుడు వైలెట్ రంగు కలిగి వుంటుంది.
‘ ముముక్షువు ’ గా మారి తీవ్ర సత్యశోధన కలిగినప్పుడు ఇండిగో రంగుని కలిగి ఉంటుంది.
ఈ రంగులను ‘ క్షత్రియ వర్ణం ’ గా, ‘ సాత్విక వర్ణం ’ గా అభివర్ణించారు.
మనస్సు పూర్తిగా ‘ శుద్ధం ’ అయినప్పుడు …
‘ అహం బ్రహ్మాస్మి ’ అని తెలుసుకున్నప్పుడు …
పసుపు పచ్చ బంగారు వర్ణాన్ని కలిగి వుంటుంది.
ఈ రంగును ‘ బ్రాహ్మణ వర్ణం ’ గా, ‘ శుద్ధ సాత్వికం ’గా లేదా ‘ నిర్గుణం ’ గా అభివర్ణించారు.
‘ దివ్యచక్షువు ’ తోనే యోగులు ఈ రంగులను అనేక మానవులలో దర్శిస్తారు.
అంతర్ గుణాన్ని బట్టే బహిర్ కర్మ సదా వ్యక్తం అవుతూ వుంటుంది !
బయట కర్మను బట్టి అంతర్ గుణం బుద్ధికి గ్రాహ్యం అవుతుంది.
తమోగుణం లోని వారిని శూద్రులుగా …
రజోగుణం లోని వారిని వైశ్యులుగా …
సాత్విక గుణం లోని వారిని క్షత్రియులుగా …
శుద్ధసాత్విక లేదా నిర్గుణం వారిని బ్రహ్మణులుగా …
పూర్వపు ఋషులు సమాజాన్ని నాలుగు విభాగాలుగా విభజించారు.
పైన వున్న ‘ మాస్టర్స్ ’, దేవుళ్ళు ఎప్పుడూ
‘ క్రింద వున్న మానవుల ’ గుణకర్మలను నిర్దేశించరు !
ఎవరి గుణకర్మలను వారే ఎప్పటికప్పుడు నిర్ణయించుకుంటూ వుంటారు.
మన గుణం ఎలా ఉంటే దాన్ని బట్టి మనకి మనం …
మనం ఎవరమో నిర్ణయించుకుంటాం.
బ్రాహ్మణకులంలో పుడితే బ్రాహ్మణులం కాము.
మనం బ్రహ్మజ్ఞానం కలిగి ఉంటేనే బ్రాహ్మణులం అవుతాం.
మనలో క్షాత్రగుణం ఉంటేనే క్షత్రియులం …
పిరికితనంతో భయపడుతూ జీవించేవాడు …
రాజుగారికి పుట్టినా క్షత్రియుడు కాలేడు.
ఎంత వైశ్య ధనవంతుల ఇంట్లో పుట్టినా తృప్తి అనేది లేకపోతే వైశ్యుడు అనిపించుకోలేడు.
ఈ మూడు గుణాలూ లేని వాడే “ శూద్రుడు ” అనిపించుకుంటాడు.
కాబట్టి మనల్ని మనమే సృష్టించుకుంటున్నాం.
మన వాస్తవాన్ని మనమే సృష్టించుకుంటున్నాం !
మన వాస్తవాన్ని మనమే తయారు చేసుకుంటున్నాం !
‘ నేను ’ ఆత్మ అన్న పదార్థం ఒకప్రక్క నిరంతరంగా,
మన గుణకర్మలను సృష్టించుకుంటున్నా …
మరొక ప్రక్క దేనినీ సృష్టించని … దేనికీ కర్త గాని … అవినాశి అయిన
అవ్యయమైన ‘ మూల పదార్థం ’ అని కూడా తెలుసుకోవాలి … అదే జ్ఞానం !
అంటే ప్రతి ‘నేను’ కూడా …
ప్రతి ‘ఆత్మ’ కూడా …
ఒకప్రక్క సృష్టికర్త … మరొక ప్రక్క సృష్టిసాక్షి !
గుణకర్మల విభాగాన్ని అనుసరించి వర్ణాల సముదాయం