| భగవద్గీత 4-36
“ అపి చేదసి పాపేభ్యః సర్వేభ్యః పాపకృత్తమః | సర్వం జ్ఞానప్లవేనైవ వృజినం సంతరిష్యసి || ” |
పదచ్ఛేదం
అపి – చేత్ – అసి – పాపేభ్యః – సర్వేభ్యః – పాపకృత్తమః – సర్వం – జ్ఞానప్లవేన – ఏవ – వృజినం – సంతరిష్యసి
ప్రతిపదార్థం
సర్వేభ్యః పాపేభ్యః = పాపులందరికంటే ; పాపకృత్తమః = ఎక్కువగా పాపాలను చేసినవాడు ; అసి చేత్ అపి = అయినా ; జ్ఞానప్లవేన ఏవ = జ్ఞానమనే నౌక ద్వారా; సర్వం వృజినం = సమస్త పాప సముద్రాన్నీ ; సంతరిష్యసి = పూర్తిగా దాటగలడు.
తాత్పర్యం
“ నువ్వెంత విపరీత పాపాత్ముడవైనప్పటికీ, జ్ఞానమనే తెప్పతో ఆ పాప సాగరాన్ని అవలీలగా దాటిపోగలవు. ”
వివరణ
‘ జ్ఞానం ’ రావాలంటే, ‘ ఆత్మజ్ఞానం ’ కావాలంటే …
ధ్యానసాధన చెయ్యాలి … ధ్యానయోగిగా మారాలి.
శ్వాసానుసంధానం ద్వారా మనస్సును శూన్యం చెయ్యాలి …
చిత్తవృత్తులను నిరోధించాలి.
ఈ ధ్యానయోగంలో … ఈ ధ్యానసాధనలో … ఈధ్యానయజ్ఞంలో
మనకు ఆత్మానుభూతి కలుగుతుంది.
క్రమేపీ జీవాత్మ, బ్రహ్మాత్మ స్థాయికి ఎదిగి …
ఆ రెండింటి అభేదాన్ని కూడా అనుభవంలోకి తెచ్చుకుంటాం !
ఎప్పుడైతే ఈ జ్ఞానం మనకు అవగతమవుతుందో …
అప్పుడు ఆ “ జ్ఞానం ” అనే అగ్నిలో …
“ జ్ఞానాగ్ని ” లో … మన పాపకర్మలు అన్నీ సమూలంగా దగ్ధం అయిపోతాయి.
జ్ఞానం అనే నౌకలో ప్రయాణం చేస్తే …
పాపం అనే మహాసముద్రాన్ని సునాయాసంగా దాటి వెయ్యగలం !
“ నేను పాపాత్ముడిని కదా … నాకు ముక్తిని పొందే అర్హత లేదేమో ”
అనే అనుమానాన్ని విడిచి …
తక్షణం ధ్యానసాధనను ప్రారంభిస్తే …
ఎటువంటి హీన గతమైనా …
వర్తమాన
ధ్యానయోగసాధనతో …
‘ గతం గతః ’ అన్నట్లుగా గతించిపోతుంది.